Het was weer vroeg deze ochtend, op de zaterdag die, zoals later zou blijken, als fenomenaal, de Poolster geschiedenis in zou gaan.
Het was koud en winderig op het sportpark in Noordwolde. Geen dug-out, maar fijne blauwe stoeltjes, een enthousiast team voetballertjes, leiders en ouders. De gemotiveerde leider van de tegenstander heeft het al over katachtige reddingen en checkt de dresscode bij z’n team. Het voorspelt een leuke, sportieve wedstrijd.
Het begint zoals gewoonlijk wat rommelig, er is spanning bij de spelers. Ze komen moeilijk door de verdediging maar het gaat redelijk gelijk op. Er is een kans voor Boris, maar die wil het te graag goed doen, en geeft een voorzet ri Ruben die een poging waagt. Even later wederom zo’n situatie die door de keeper gered wordt. Het geeft onze jongens wat moed, de kansen zijn er.
Het gaat hard om hard, fysiek geweld wordt van beide kanten, niet geschuwd. Na een corner voor Noordwolde die veel te ver over gaat, is er later een kans, die wel wordt benut, het is 1-0. Heen en weer gepingel voor ons doel, geeft hoop op de gelijkzetter, die nog niet volgt. Ervaring leert inmiddels, dat als er een goal gezet is, de spanning wegebt, en er mooi voetbalspel volgt. De wil is er wel, maar al ver voor de rust, lijkt iedereen moe. De wens en de wil om het technisch goed te doen, doet wel eens afbreuk aan de kansen die er zijn, om toch zelf te kunnen scoren. Ruben geeft alles wat ‘ie heeft, want hij mocht maar 1 helft spelen. Na ziek te zijn geweest, is het beter even rust te houden.
Het is bijna 2-0, maar Lex houdt de bal, gelukkig… Kansen voor Björn die niet slagen, het zit er niet in vandaag, dat gevoel krijgen we allemaal langs de lijn. Eindelijk wordt dan toch de moeite beloond, en scoort Hessel, op de voor hem zo bekende, relaxte manier. Gewoon even laten zien waar het om gaat, om de spirit er weer in te krijgen!
Vlak voor de rust volgt dan toch de 2-1. Er wordt langs de kant hevig gespeculeerd, of ‘ie wel of niet zat, maar leider JP bevestigde het voor de koffie, met een stevig; “hij zat snoeihard!”, waarbij de discussie was afgedaan, en we koud, en een beetje mismoedig de kantine binnenliepen.
Na de rust, was er veel balbezit, voor geel/zwart, De Jorissen probeerden over te spelen, en er waren kansen voor Koen en Thijn. Toch was er zomaar bijna weer een goal voor de tegenstander, ditmaal tegen gehouden door Hessel, die het keepersshirt van Lex had aangetrokken. Lex liet in het veld zien, hoe hij zich kan vastbijten in een situatie. Hij leek vast te zijn gekleefd aan de bal, en wilde naar voren. Het ging 'm niet meer worden vandaag, de derde goal werd gezet, met snel de vierde, waarbij zo dit seizoen voor de F pupillen in de eerste klasse, met verlies kon worden afgesloten.
Hierbij mag toch wel even genoemd worden, dat eerste klasse voetbal, vanuit de derde klasse, best pittig is. We hebben met elkaar ook gezien dat ze zich kranig geweerd hebben, ze technisch nog veel beter zijn gaan voetballen, en ze zich niet snel hebben laten ontmoedigen door achterstand of verlies. De strijdlust was er altijd, onder enthousiaste en deskundige leiding van JP en Klaas, die het team vanaf de kant probeerden te stimuleren en te coachen, waarvoor bij deze onze grote dank!!
De mannen kregen een trofee van de trotse leiders, zodat altijd aan dit mooie voetbaljaar en dito team gememoreerd kan worden, en na het feest van Poolster 1 die middag, denk ik dat de jongens met een grote glimlach op hun gezicht en compleet bekaf heerlijk in slaap zijn gevallen.
