Na een ommelandse reis van vijf kwartier via Hoogezand en Zuidlaren kwam een grote delegatie voetballers en supporters uit Spijk en Holwierde aan in het pittoreske Gasselternijveen. De hele week was het voelbaar, het zinderde in de diverse huishoudens van de spanning, avond aan avond werd er getraind op sportpark Oldencate en Katmis.
Nieuwe supersonische voetbalschoenen, bananen, eiwitten, gladde benen, alles werd uit de kast getrokken voor het mogelijk maken van de zege...
Want vandaag is het erop of eronder. Gelijkspel of winst is nodig om kampioenen te maken van de jongens en meid van PHC 23 JO-17 2e klasse.
De grasmat ligt er netjes bij daar bij de Drentenaren. Echter onze spelers zijn kunstgras gewend. Zal het de uitslag gaan beïnvloeden?
Het spel wordt zeker beïnvloed door de scheidsrechter die bijna dezelfde kleur shirt draagt als onze spelers. Hij wordt een aantal keren aangespeeld door een van de kleurenblinden van het team en er wordt lustig gemopperd op die onhandige kledingkeuze.
Het is aan het spel te zien dat er iets van af hangt, dat hebben we als harde kern vaker meegemaakt en dat maakt het wel weer spannend.
Als er via een aantal verschillende voeten en mooi samenspel een pracht goal gemaakt wordt door Hessel, gaat er een zucht van verlichting door het publiek en de coaches. Nu vasthouden...
Tijdens 40e minuut is daar dan toch ineens een goal door de tegenstander en is het gelijkspel. De spanning loopt op en met gemengde gevoelens en dito verwachtingen gaat eenieder de rust in. De koffie smaakt echter goed en de sfeer is gemoedelijk op het door bomen en glampings omzoomde Roompot resort met Harry achter de bar.
Tijdens de tweede helft verschijnt de scheidsrechter in een blauw shirt ten tonele, om het spel zo gelijkwaardig mogelijk te maken. Het is te zien dat de inspanning haar tol begint te eisen. Wisselend zien we een wat rommelig spel tegenover het betere technische spel dat we toch ook kennen.
Coaches Pieter en JP lopen ijsberend heen en weer langs het krijt, onderwijl broedend op strategische woorden die ze de jeugd kunnen toespelen. Voor ons als toeschouwers is het fascinerend te zien hoe de coaches, maar ook de spelers non- verbaal frustratie kunnen uiten.
Het verbaast ons dat het tijdens deze wedstrijd lijkt of de tegenstander een vat vol spelers onder de Duck out heeft verstopt. Om de zoveel minuten worden er 3 spelers gewisseld die dan weer fris en fruitig aan het spel beginnen terwijl onze spelers met de tong op de knieën met een van 't zweet gutsende rode kop vast proberen te houden aan het gelijkspel. Af en toe wordt het daarom even grimmig. In deze leeftijdscategorie wordt een harde aanpak niet geschuwd. Het blijft gelukkig sportief aan beide kanten.
Aan het eind van de tweede helft is het een paar keer spannend als er corners aan de andere kant worden genomen en de tegenstander meer balbezit krijgt.
Voor beide teams zijn er vele kansen en we zijn allemaal blij met Ralph als keeper. Het is geen eenvoudige positie tijdens een dergelijke wedstrijd.
"Houdt druk", "trem hem breed", "zoek hem diep", "omschakelen", "nog 5 minuten", "geloof erin", "vrouwen en kinderen eerst" en "pas op voor Evert" heb ik voorbij horen komen langs de lijn. Geweldig om te zien hoe er vol passie gecoacht wordt door zowel de coaches als het publiek.
De laatste minuten gaan tergend langzaam voorbij en als we denken dat we nóg 5 minuten deze spanning moeten incasseren fluit de scheidsrechter af! Het is gelijkspel gebleven en deze voetballende jeugd uit Holwierde en Spijk, die zo hard hebben moeten werken het afgelopen seizoen, zijn kampioen!
Van harte gefeliciteerd!!!
