Het onderwerp van de mail die we afgelopen donderdag in onze mailbox kregen, was duidelijk, “Supersaturday”, gericht aan de voetbalvirtuozen van Poolster F1. De lat werd hoog gelegd, voor deze voetbalzaterdag; er moest tegen de toploper en titelkandidaat in onze klasse, NEC F4, worden gespeeld.
Nadat de ouders een poging hadden gedaan, de zelfstandige mannen in de tenues te hijsen, werden deze zonder pardon door de coaches Klaas en JP de kleedkamer uit gebonjourd, om hèt gesprek te gaan voeren met het team, wat altijd door coaches met teams wordt gevoerd. Het zal gaan over opstelling, motivatie, inzet en wederzijdse verwachtingen.
De mannen kwam het veld op en begonnen vol goede moed met het inspelen. De sfeer was goed en een ietwat gezonde spanning was van de snoetjes af te lezen, tot de wedstrijd begon, en de concentratie de overhand nam.
Veel balbezit, pittig spel en het vuur uit de sloffen lopen. Dat dekt wel zo ongeveer de lading van het begin. De jongens kijken goed om zich heen wie er vrij loopt en spelen over. Dat is tijdens de trainingen vaak wel anders. De eerste goal van Boris lijkt niet te zitten, maar rolt toch relaxed achter de witte lijn. De goede start werpt z’n vruchten af, maar toch is al snel te zien dat de mannen zo actief zijn begonnen, en er geen wissel is. Ze worden moe.
Gelukkig blijft het balbezit, en is de tweede goal een feit als een schot van Ruben vanaf de lijn via Björn in een, volgens de voetbalminnende vader van Björn, rebound effect, door Joris v/d Woude de goal in wordt geschoten.
Dan is er even consternatie als een aantal vaders plotseling opspringen en wegrennen, omdat de plicht als brandweerman roept. Allemaal zijn we even met onze gedachten elders, in de hoop dat er niets ernstigs is gebeurd.
NEC lijkt deze afleiding te voelen, en doet een poging tot een schot op het doel, maar gelukkig is daar de altijd alerte Jelle, die het gevaar goed weg verdedigt, en zo is topkeeper Hessel ook weer een beetje alert gemaakt. In de laatste minuut voor de rust, is daar dan toch een doelpunt voor de tegenstanders.
De toeschouwers gunnen de tegenstanders dit geluk, maar de jongens in het veld krijgen hernieuwde strijdlust, en Koen scoort nog even snel voor de scheids de eerste helft affluit.
Na de rust blijkt door veel balbezit, dat NEC een flinke peptalk heeft gehad in de kleedkamer. Onze jongens zitten er een beetje door lijkt het wel. De concentratie is minder goed, en ze zijn minder gefocust op de bal en elkaar. Gelukkig is onze verdediging nog steeds sterk, en nemen onze jongens het roer weer over. Een prachtige voorzet glijdt er net niet in, en de mannen voelen weer hun kracht, samenspelen en gewoon doorzetten. Deze kracht zet zich om in een goal van Boris en later van Koen. Het duw –en trekwerk, wat zo typerend is voor de voetballerij, moeten onze mannen zich nog een beetje eigen maken, maar langzaamaan beginnen ze wat voor zichzelf op te komen. Ook zijn ze niet wars van coachende opmerkingen naar elkaar als de egootjes in deze mannen de overhand dreigen te nemen.
Het felle begin en de toenemende vermoeidheid beginnen hun tol te eisen en het lijkt af en toe wat paniekvoetbal te worden; kansen blijven onbenut en af en toe wordt de bal onhandig aangenomen of doorgespeeld. Dat het geholpen heeft, dat Joris Dijkstra zelf zijn veters heeft gestrikt, bleek wel weer uit zijn behendigheid in het spel en uit het feit dat hij ergens in de wedstrijd een goal maakte.
Als dan voor de laatste keer, na mooi geheenenweer tussen Boris en een paar tegenstanders, de bal net niet in de goal rolt, is het tijd, en schrijft de scheids een eindstand van 6-1 in zijn boekje. Het was een mooi stukje voetbal, daar op sportpark Oldencate. Onze jongens vormen een topteam, en we kijken nu al uit naar de spannende pot van volgende week, tegen het sterke Siddeburen!
