Tja, en na die spannende wedstrijd van vorige week tegen NEC, stond vandaag een inhaalwedstrijd tegen Siddeburen op het programma. Het feit dat de man met de mijter en zijn mooie zwarte vrienden vandaag aankomt in ons land, zal bijgedragen hebben aan het feit dat er vanochtend flink gestuiterd werd in huize Raangs, maar deze wedstrijd tegen Siddeburen bepaalt wel of onze toppers op het kampioenschap af stevenen.
Op de parkeerplaats van Oldencate rende het spul zenuwachtig om elkaar heen, en de ouders dromden samen, allemaal nog wat duf en ernstig aan koffie toe. Op pad richting Siddeburen klonken redelijk vastberaden geluiden van de achterbank. Ze zouden dit wel even fiksen. Toch maar even coachend genoemd, dat het niet gezegd is, dat ze dit zouden gaan winnen. Siddeburen is ook erg sterk, ze zouden er nog een zware dobber aan kunnen hebben, als deze arrogantie de overhand zou krijgen.
Ook nu werden de kakelende ouders, na het omkleden, onder lichte dwang, de kleedkamer uit gestuurd. Zo kon er even positief op de kids worden ingepraat, want zonder team spirit, wilskracht en enthousiasme, wordt het zowieso niets. Intussen konden wij lekker van een kop verse koffie/thee genieten.
De wedstrijd begon toch weer wat paniekerig, het was duidelijk dat er veel afhing van de uitslag van deze pot. Veel pingpong, kluitje voetbal en inhouden. Dit waren we niet gewend van onze mannen, er moest snel worden gescoord, om de rust weer in het spel te brengen.
Veel balbezit en al snel een kans voor de Siddebuursters, die net naast belandde. Onze jongens proberen de rust terug te brengen in het spel, door breed te spelen. Ruben, nog herstellend van een griepje, coacht enthousiast vanaf de kant, en we houden onze adem in als Koen een kans krijgt… Helaas, gemist. Dit geeft de voetbalbroeders moed, maar de tegenstanders houden balbezit, en Hessel voorkomt op het laatste nippertje hun eerste goal.
Koen is niet tevreden over zijn misser, en zet stug door, als hij de bal aan z’n voeten krijgt. Hij gaat er als een speer vandoor en scoort. Dan is de spirit er weer, en al vlot volgt de tweede goal door Joris Dijkstra. De voetbalminnende moeders dreigen de coach te overschreeuwen in al hun enthousiasme en bij de jongens breekt even een glimlach door op het gezicht. Het tij lijkt te keren. Jelle en Björn verdedigen alsof het een lieve lust is, en de spelers van de tegenpartij beginnen te balen. Joris v/d Woude kijkt goed om zich heen, voor hij de bal door speelt. Niet voor niets is trainer Stijn zo tevreden over z’n clubje, ze doen veel met wat ze tijdens de training leren. Een vrije trap voor Siddeburen geeft geen dreiging. Hessel staat stevig in het doel in de wetenschap dat hij de tweede helft het veld in mag.
De sfeer wordt wat grimmiger, en een vrije trap, genomen door Koen, brengt ons via de doelpaal, naar de rust.
Na de welverdiende ranja en hier en daar wat koolhydraten, kunnen de jongens er weer tegenaan, en is de derde goal vlot door Boris gemaakt. Kansen van de tegenstander blijven door onze goede verdediging, Lex op keep, met Hessel als back up, onbenut. De keeper van de tegenstanders doet het goed, en moet bijna vechten voor zijn leven, als Koen zijn kans nog schoon ziet, terwijl de bal al in de armen van de keeper ligt. Soms is het spelen op de bal nog wat lastig…
De vierde goal wordt dan wel door Koen, via de paal, gemaakt en de stemming bij de tegenstanders, bereikt een absoluut dieptepunt. Hoe herkenbaar, het zou onze jongens net zo gaan, als ze met zo’n pot op verliezen zouden staan.
Hessel zijn lange broek is goed voor super slidings, maar ook goed om mee te scoren, want hij knalde de 5e er met een hard schot via de kruising in. De 6e rolde via Bjorn zijn schoenen in het doel, en onze dag kan niet meer stuk. Voor de “Sibboersters” gleed in de laatste minuut de bal nog langs Lex het doel in, waardoor de eindstand als 1-6 de geschiedenis inging.
Alida Raangs-Hoexum
