Het is zaterdagochtend en mijn gevoel zegt dat dit een moment zou moeten zijn van heerlijk uitslapen, uitgebreid een krantje lezen met een sterke bak koffie en lekker lang omklooien in en om het huis.
Maar nee, mijn verstand zegt dat het tijd is om uit bed te gaan, de jongens te mobiliseren op te staan, het ontbijt te verzorgen en de mannen de voetbalspullen bij elkaar te laten zoeken.
Het is namelijk voetbaldag!
Scheenbeschermers, voetbalschoenen, handdoek, shampoo, drinken, koekje en centen moeten mee. Schoon ondergoed is een futiliteit, vooral in de ogen van het voetbalvolk heeft dit geen meerwaarde…
08.00u. present op de parkeerplaats van sportpark Oldencate, en iedereen heeft de slaap nog in de ogen.
Er worden nog wat spelertjes her en der over de auto’s verdeeld, en we gaan.
De leider voorop, zo gaat het meestal, want de leider weet de weg.
Tenminste, meestal…
Vanochtend KRC, Kantens Rottum Combinatie.
Prachtige ommelandse reis via Middelstum, de leider draagt z’n mooie auto en ons Hoogelaand blijkbaar een warm hart toe.
Gearriveerd belanden we in een keurige kleedkamer, en wurmen de jongens zich in de tenuetjes, onderwijl babbelend over het aanstaande duel tegen KRC.
Buiten wordt er al driest overgepasst en de tegenstanders bemonsterd. De wederzijdse leiders maken kennis en het publiek drinkt koffie. De sfeer is nog gemoedelijk.
De aftrap wordt genomen en het spel begint. Spannende pot, want als KRC deze wint, zijn ze al bijna kampioen! Onze jongens en meid weten wat ervan af hangt, de spanning begint voelbaar te worden.
Ze doen het goed, onze spelers, goede verdediging en veel balbezit. De wijze waarop Poolster F2 voetbalt, is bijzonder goed, ze spelen veel over, en doen goed aan techniek.
Het is zelfs zo belangrijk om over te passen, dat je dat nog doet, als je een schot voor open doel hebt, ik bedoel maar!
De spanning stijgt, en zelfs ik voel mijn hart in de keel. We staan langs de kant te springen als er een kans komt, en de max. toegestane hoeveelheid decibels wordt flink overschreden, als er gescoord wordt.
Uiteindelijk winnen we met 3-5 en zijn de kids afgemat, ze hebben het vuur uit de voetbalsloffen gelopen!
Geweldig, wat zijn ze blij! Iedereen heeft zijn/haar best gedaan!
’s Middags was Boris pupil van de week en mocht hij inlopen met de mannen van het eerste, de bal naar de middenstip brengen en zelfs nog even scoren in het doel van de tegenpartij! De trofee die hij kreeg heeft nu al een ereplek op zijn kamer gekregen.
’t Eerste had, volgens mijn boerenfluitjesvoetbalverstand een redelijke wedstrijd tegen Appingedam, en zo eindigde deze voetbaldag heel gezellig met elkaar bij de kachel, want heel warm was het uiteindelijk niet…
